Julie is al graag eens toerist in eigen land. Omdat dat lekker makkelijk is, omdat je geen uren in de file moet staan aan de Gotthardtunnel en omdat je na afloop gezellig in je eigen zetel kan ploffen. En ook wel omdat er heel veel mooie dingen te zien zijn in de buurt, dat uiteraard ook.
Zoals het Nationaal Park Hoge Kempen tussen Genk en Maasmechelen. Merk trouwens op dat ik 'in de buurt' ruim interpreteer, maar uiteindelijk is alles op maximaal een uur rijden toch niet zo ver? En dat is precies wat de provincie Limburg zo interessant maakt voor mij, omdat ik wat meer naar de westkant van het land opgroeide en als kind vooral in Oost- en West-Vlaanderen belandde bij wijze van daguitstap (Hallo luchtballonnen in Sint-Niklaas! Hallo paling in 't groen in Overmere-Donk! Hallo Damse Vaart!).
Dat betekent dat er op volwassen leeftijd nog een hele onontgonnen regio voor mij open ligt, die ik met mijn gebruikelijke kinderlijke verwondering te lijf ga (jong geleerd, oud gedaan, niewaar?). Hallo Kempen! Hallo Maasland!
Ik koos het startpunt Connecterra in Maasmechelen als uitvalsbasis voor mijn wandeling. Het fijne aan deze plek is dat de steenkoolmijnen er tot 25 jaar geleden op volle toeren draaiden, waardoor Connecterra sinds de sluiting van de mijnen tot een zeer uniek stuk natuur is uitgegroeid. En creatief aan de slag gaan met industrieel erfgoed, dat kan ik alleen maar toejuichen, zoals recent nog in Eindhoven.
Kijk eens hoe mooi! Oude mijnterrils die omgevormd werden tot natuurgebied met picknickplek en panoramapunt: des wat sjuuns.
Uiteraard zou Julie geen volleerde dagtripper zijn als ze zich niet zou wagen aan de beklimming van zo'n mijnterril. Met de kodak bungelend rond de nek, het hart bonzend in de keel en de tong losjes uit de rechtermondhoek: u kan er zich ongetwijfeld iets bij inbeelden.
En of die beklimming de moeite waard was: wat een mooi zicht! Adembenemend ook, letterlijk. Hoe zong Dana Winner dat ook alweer? Ik zit op het dak van de wereld? Ja beste muziekpuristen, ik weet dat het een cover is, maar ik moest toch aan Dana denken toen ik daar zat. Nah.
Dus sorry, beste Pajottenland, ook al blijf je mijn dikke vriend, toch bemoeilijkt de Ring rond Brussel onze relatie een beetje en is het voor mij nu iets makkelijker om me even te verschuilen in de Limburgse bossen en gauw een mijnterril op te rennen om mijn overtollige energie kwijt te raken. Daarom een kleine tip aan al wie denkt 'Tiens, die Julie hebben we al lang niet meer gezien. Waar zou die nu weer zitten?': u weet waar u kan gaan zoeken.
Nationaal Park Hoge Kempen - Connecterra
Zetellaan 54
3630 Maasmechelen
3 Comments