Nieuwe ontdekkingen

Tijd voor een kleine bekentenis. 't Is te zeggen: een gênante ontdekking aan het instrument die ik vermoedelijk op dag 1 had moeten doen...

Boven aan het stuk dat je tijdens het spelen steeds uittrekt en terugduwt zit een leren riempje om de boel op z'n plaats te houden wanneer je niet speelt. Fijn zo, en logisch ook. Maar wat ik al die tijd maar niet begreep is hoe sommige mensen tijdens het spelen hun instrument ogenschijnlijk kamerbreed kunnen uittrekken zonder dat er ook maar het minste riempje in de weg zit. Totdat ik de onderkant van mijn instrument eens bestudeerde en vaststelde dat ook daar... jawel. Auwch.


Een schaamtelijke ontdekking van mijn kant, die ik u met schaamrood op de wangen meedeel. Maar, gigantische opsteker in deze kwestie: sinds die ontdekking gaat het spelen een pak vlotter! Ah ja, wat had u gedacht? Geen geduw en getrek meer met de handrem op, maar gewoon voluit, hoera!

Ten bewijze daarvan geef ik u nog een stukje audio mee, dat, als we even kritisch zijn, nog steeds erg mechanisch en houterig klinkt. Met tempowisselingen ook. En waarschijnlijk niet op de juiste manier geaccentueerd. Wie hier graag wat speeltips in het rond strooit om te vermijden dat ik helemaal het bos in beland: ga volledig uw gang, ik kijk er naar uit.


Maar ondanks het stuntelige, houterige, mechanische of wat-dan-ook beleef ik wel nog steeds volop pret wanneer ik het instrument ter hand neem. Zelfs de sol-rij al ontdekt, zie mij gaan jong!

5 Comments