Pendelpret

Eco-warrior Julie is goed bezig, ze neemt steeds meer de trein. Hoera! Alleen zijn er een aantal geplogenheden die ze nog niet volledig onder de knie heeft en die ze bijgevolg graag even met u wenst te delen.

Het moeilijkste interactief aspect op de trein blijkt het complete gebrek aan interactie te zijn. 't Is te zeggen: eenieders verwoede pogingen om dat gebrek aan interactie te veinzen. Gek eigenlijk hoe mensen zich in tal van bochten wringen om niet oog in oog met elkaar te moeten zitten, kwestie van beleefd te zijn en malkander niet te veel te schofferen. Maar hou dat maar eens een treinrit vol zeg! Afwisselend uit het ene, dan weer het andere raampje kijken, tussendoor even checken hoe laat het is en daarbij nog wat bladeren in een boek. Allemaal gekke manoeuvres om niemand te moeten aankijken, terwijl dat, als we een klein beetje eerlijk zijn, absoluut onmogelijk is. En wanneer het buiten donker is en ge uzelf en de anderen weerspiegeld ziet in de raampjes wordt het al helemaal tof :-)

Waarom mensen zich daar mee bezighouden blijft Julie vooralsnog een raadsel, dus beslist ze daar verder niet van wakker te liggen. Boeken lezen, ja, da's pas plezant! En dan vervalt heel dat gedoe met krampachtig uit raampjes kijken tenminste al. Heerlijk hoe zich voor de duur van een treinrit een alternatieve wereld kan ontpoppen vol met elfjes, kabouters en wat lelijke trollen, om dan, wanneer de trein arriveert, weer netjes te verdwijnen tot de terugtocht wordt aangevat. Moeilijkheid hier is om tijdig het lezen van het hoofdstuk af te ronden, teneinde geen drie stations te ver te arriveren. En om niet altijd dezelfde zin opnieuw te moeten lezen.

Dat alles uiteraard op voorwaarde dat je de trein ook effectief haalt, een vaardigheid die bij nader inzien niet Julies grootste specialiteit blijkt te zijn. Treinen missen wegens schromelijk te laat vertrekken is wonder boven wonder nog niet gebeurd, maar mistoestanden op het spoor ten gevolge van eigen verstrooidheid... o jawel. Daarom een wijze les, voor als ge op het perron op een bankje zit te lezen en uw boek écht spannend is: zorg dat ge in het midden van het perron zit, liefst onder een luidspreker die aankondigt dat uw trein eraan komt. Want anders he, als ge zo helemaal op de kop van het perron zit en niet genoeg uit uw boek opkijkt... dan ziet ge dus de trein voor uw neus passeren, helaas pas ná het sluiten van de deuren. Boe ende boe! Maar gelukkig maakt op dat moment de gedachte dat het toch maar dikke file is op de weg al heel veel goed. Eco-warrior, hell yeah!